donderdag 12 december 2013

Dag bloemen, dag vogels ....

12 december


Na vandaag zit de vakantie er op. Helaas. Wat was het prachtig! We gaan naar huis. Snik. Het vliegtuig vertrekt pas rond middernacht. Voor de rit vanuit Masai Mara terug naar Nairobi hebben we de hele dag nodig, dus tóch vroeg uit de veren en opschieten. Onderweg gaan we een uitgebreide lunchstop houden bij een mooie theeplantage. Vanuit Ashnil Camp moeten we eerst de Masai Mara nog doorkruisen. Bepaald geen straf natuurlijk. Echter, er is geen tijd om het heel langzaamaan te doen. Niettemin hoop ik nog op wat laatste verrassingen in het veld. 


Een dode zebra


En inderdaad. Er ligt een dode zebra in het veld. De roofdieren die het hebben gedood zijn in geen velden of wegen te bekennen. Op het eerste gezicht lijkt het arme beest nog onaangeroerd. Er zitten enkele gieren rond de zebra. Eén van hen zit er pontificaat bovenop met de vleugels gespreid. Of het zeggen wil: "Deze is van mij!".



Deze zebra is van mij!

De gieren lijken niet veel trek te hebben. Aha, ik zie het al: hun krop zit al vol. Ik vraag Mungai om de zebra heen te rijden zodat we het van de andere kant kunnen bekijken.  Kijk, de leeuwen hebben de zebra aangevreten en zijn vrij snel weer vertrokken. Dat is nog niet zo lang geleden, want de hyena's en vossen hebben het kadaver nog niet ontdekt. De gieren hebben het rijk voorlopig nog alleen. 





Ik bekijk het met interesse. Hier kan ik ongetwijfeld een dramatische foto maken. Mungai vraagt mij op te schieten; hij wil doorrijden. Drommels! Ik film daarom maar gauw een snapshot.


Filmpje!




In de haast vergeet ik een macaber beeld vast te leggen. Vlakbij zit een buffel. Hij heeft een gewonde poot. Hij lijkt dat het dier hierheen is gekomen en zich bij de zebra heeft neergelegd, alsof het zeggen wil: "leeuwen, kom terug en verlos mij uit mijn lijden...".Zo fascinerend kan de natuur zijn. Daar krijg ik nooit genoeg van!



Engelse cottage bij Kiambethu theeplantage


De terugtocht begint zoals op de heenreis: stuiterend en rammelend. Totdat we op de asfaltweg zijn. De vermoeidheid slaat toe en ik val in slaap.... Aan het begin van de middag bereiken we de hooglanden ten zuiden van Mount Kenya. Het is hier een goed klimaat voor het verbouwen van thee. We nemen een kijkje bij de Kiambethu theeplantage, waar we ook lunchen in het huis van eigenaresse Fiona. Ze is van Engelse komaf en heeft de tuin om het landhuis omgetoverd in een bloemenweelde die zijn weerga niet kent. Zo doen de Engelsen dat! Het is een paradijs voor honingzuigers. Ik hou de lunch kort: er kan weer gevogeld worden! Het zijn de laatste schermutselingen. 














Het was een reis om nooit te vergeten. 
Rest alleen nog de vraag: wanneer kom ik hier weer terug en met wie?



The End





  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten